سكته ي ايسكمي يا انسدادي. سكته مغزي ايسكميك شايعترين نوع سكته است كه حدود 87? از كل موارد را تشكيل مي دهد. سكته ايسكمي زماني ايجاد مي شود كه يك لخته خون يا توده اي باعث انسداد رگ ها و عروق مغزي شود. لخته خون اغلب با آترواسكلروزيس مرتبط است. كه در نتيجه ي تجمع چربي در سطح داخلي رگ ها ايجاد مي شود.
سكته هموراژيك (خونريزي). اين نوع سكته مغزي ، زماني اتفاق مي افتد كه عروق خوني مغز پاره شده و خون به سلول هاي اطراف مي ريزد. اين شرايط مي تواند ناشي از آنوريسم يا ناهنجاري شرياني باشد. آنوريسم وقتي اتفاق مي افتد كه ديواره شريان ضعيف شود و بطور غير طبيعي گسترش يابد ، اين امر باعث انسداد مي شود ، در حالي كه ناهنجاري شرياني يك درهم آميختگي غيرطبيعي عروق خوني است كه شريان ها و رگ ها را به هم وصل مي كند و اين باعث اختلال در جريان طبيعي خون و گردش اكسيژن مي شود. شايع ترين مقصر سكته مغزي هموراژيك فشار خون بالا و كنترل نشده است.
سكته مغزي گذرا يا حمله ي ايسكميك موقت (TIA). گاهي اوقات “سكته خفيف” خوانده مي شود ، و اين ناشي از لخته شدن موقتي خون است. اين سكته مغزي مي تواند به عنوان يك علامت هشدار دهنده براي سكته هاي جدي در آينده باشد.
فردي كه دچار سكته مغزي خفيف شده است ، فقط مي تواند ضعف موقت در بازو يا پا را تجربه كند ، در حالي كه در موارد شديد ميتوانند به طور دائم در يك طرف بدن فلج شوند. بيش از 66? بازماندگان سكته مغزي به نوعي ناتواني مبتلا ميشوند ، اگرچه برخي از افراد مي توانند به طور كامل بهبود يابند.